Ik heb een droom*
Ik heb een droom… zo komen goede bedoelingen op de grond.
Meer dan 7 jaar leefde een bevriende Afghaanse familie in onzekerheid over hun verblijf in Nederland. Hun kinderen groeiden op in permanente onrust… In 2014 zijn ze gevlucht naar ons land. De familie wordt door een brede kring, waarvan we deel zijn, gesteund.
Afghanistan… een land dat door de politiek in Nederland in die periode van onzekerheid af en toe werd geoormerkt als veilig. Lange tijd heeft Amerika zich gemengd in de conflicten in dat land, enig moment verspreidde -toen regerende president- Trump zijn opvatting:
“Trumps recente opmerking dat hij een plan op de plank heeft liggen waarin hij in een week tot tien dagen de oorlog zou kunnen winnen door tien miljoen Afghanen te doden (ruwweg een derde van de bevolking) is het zoveelste diplomatieke dieptepunt. Letterlijk zei hij dat dan ‘Afghanistan van de aardbodem zou verdwijnen.’ “(TROUW, Jorrit Kamminga, augustus 2019)
Ik heb een droom. Ik droom van een wereld waar iedereen overal welkom is, overal. Een wereld zonder grenzen. Zonder door mensen bedachte grenzen -zoals wolken, zoals vogels, geen grenzen kennen, zo’n wereld. Zonder de grenzen die een gevolg zijn van macht en bezit, zonder grenzen ook die ‘het kleine’ in ons helpen. Grenzen die je zelf stelt om je veilig te voelen. Grenzen waarmee je je identiteit vormgeeft: blank of zwart, protestant, socialist, boeddhist, humanist, atheïst…
In de boeddhistische geschriften vind je de opmerking ‘als je de boeddha vindt, dood hem’ -oproep om je niet te hechten aan een eigen gelijk want dat sluit uit: Ik ben dit, wij zijn dit samen, jij en jullie zijn iets anders.
Goed, het is behulpzaam soms, behulpzaam voor ‘het kleine’ in ons. Maar we moeten dat ook niet te serieus nemen, dat ‘kleine in ons’. Want tegelijkertijd is het beperkend en sluit het buiten. Uiteindelijk zijn we allemaal overal autochtoon als afstammelingen van de in Afrika levende Oermensen. Autochtoon op de wereld, allemaal op zoek naar geluk voor wie we liefhebben. En onvermijdelijk is het dat we ons materiële en immateriële geluk (gaan) delen.
Het verschil in veiligheid, vrede en welvaart is uiteindelijk niet meer uit te leggen. Klop je aan de deur om dat het hier beter kan zijn voor jou en de jouwen? Klop je aan de deur omdat het ‘thuis’ niet veilig is? Welkom! Daarmee komt onze beoefening ‘op aarde’, wordt het werkelijkheid en niet alleen maar iets voor ‘op het kussen’, in de meditatie, of in de kerk.
Voorouders van mij emigreerden uit het arme Drenthe naar de Zuid Hollandse eilanden voor een betere toekomst. Wat zou ik doen, wat zou jij doen?
Ik weet niet hoe de weg zal lopen voor onze Afghaanse vrienden… Ik ken mijn intentie, het geeft mij vertrouwen en maakt ruimte: welkom! Voor nu: het is afwachten: hopen, bidden, wensen, ondersteunen, vertrouwen. Vertrouwen dat, wat er ook gebeurt, we er een weg mee vinden en elkaar zullen helpen.
Nog even en het riet krijgt gouden kleuren.
Het wiegt in de wind en alles kan gebeuren.
Wat dan gebeurt dat zal de tijd ons leren.
Tot dan rest wens en hoop dat het ten goede zal keren.
Samen oefenen we verder…
Oefening voor een periode van 3 weken:
-Blijven dromen, formuleer je droom, het stuurt, geeft energie en richting.
-Blijven bewegen: aanvaarden dat er dingen op je weg komen die je droom doen veranderen, vragen je koers te verleggen, niet te hechten.
Neem dagelijks aan het eind van de dag de tijd om terug te kijken met de volgende vragen:
– Wat was mijn droom of wens deze dag?
– Wat heb ik kunnen realiseren?
– Hoe heb ik mee bewogen?
-En hoe is het met mijn ‘grote dromen’?