Licht boven de Tunnel
Niet dat ik het in die tijd deed, maar het is eigenlijk een wandeling van zo’n 60 minuten. In mijn tempo werd het 80 minuten, step -by- step naar Diessen. Daar haal ik de auto op, na een APK. En als ik er achteraf aan terugdenk was de wandeling ernaar toe ook een APK voor mij.
Niet bang voor een beetje regen heb ik mij de dag daarvoor toch omgekeerd toen het water met bakken uit de hemel tegen de aarde werd gesmeten. En ja, dus ook tegen mij -in zomeroutfit. Lachend om mijn koppigheid –buienradar voorspelling? Eerst zien dan geloven– liep ik doornat terug. Nu dus mèt een regenjas in mijn rugzak ondanks een helderblauwe hemel, opnieuw op pad.
Zodra ik de poort uit ben komt er een traagheid over me heen, al zou ik sneller willen: het lijf wil niet mee. Het is een met plezier aanvaarde uitnodiging tot aanwezigheid. De route langs de straat naar het bospad wordt steeds boomrijker, in een afwisseling van grove-den en eiken. Zo sluit zich langzaam maar zeker het zicht op de hemel tussen de takken door en loop ik in een tunnel van groen. Tussen de stammen door kijk ik naar zon-beschenen velden, terwijl schaduw mij koestert.
De kronen van grove-den tarten elke fantasie. Die bomen doen maar wat, in de meest grillige vormen ontstaat een anarchie, blijkbaar niet uit balans te krijgen. De dennen wringen zich in bochten tot prachtige on-gestileerde vormen… maar niet zomaar. Het gebeurt met een helder doel voor ogen, een niet mis te verstane aspiratie… Licht! Om te leven, om te bestaan is er voedend licht nodig, en daarvoor zijn ze bereid alles te doen en-als het al zou bestaan- ieder concept van ‘hoe een mooie boom te zijn’ op te geven. Zonder licht geen leven! Natuurlijk weten zij ook wel met welke plaatjes ze worden verkocht door hun ‘kappers’, kwekers en hoveniers, maar dat doet er nu even niet toe: licht moet bereikt.
En, okay, er zijn meer uitdagingen: bijvoorbeeld om -bij verlies van grote takken door storm of droogte- ook ondergronds buiten ons zicht, de balans te herstellen. Geen protocol, geen format waaraan ze zich houden, zijn ze blijkbaar geworteld in een samenhang die zich niet laat zien en wel raden.* Hoe anders is het mogelijk dat die bomen blijven staan?
Blijkbaar ontbreekt ook iedere vorm van sturing van overheidswege, van beleid, laat staan van handhaving.
Het leven doet wat nodig is om te kunnen bestaan.
Niets leidt me af van de ervaring, niets haalt me uit de aanwezigheid -eerder achteraf geconcludeerd dan terplekke. Iedere overweging ontbreekt, overgave aan het moment vervult. ‘Zonder licht, geen leven.’ Meldt zich een gedachte… ‘Net mensen’ denk ik, ‘zonder aspiratie, zonder koers, zonder keuze voor het licht… geen leven. Zonder verbinding geen balans…’ Waar de bomen reiken naar het licht boven de tunnel die ze vormen, vind ik geworteld in het moment licht in hun schaduw.
Inspiratie ligt in ieder moment als ik t zien wil realiseer ik me, terwijl ik tevreden terugrijdt verzekerd van APK voor de auto, en APK voor mezelf.
Ga hier naar de lezing: ‘het Licht van Inzicht‘
Als dit verhaal over mijn ervaring inspireert en elders bij kan dragen: fijn als je het deelt. Het helpt ons in ons werk als je dan de bron -onze website en blogs- vermeldt.
foto’s: Oirschotsedijk, JW, contact: janweeda@hetnet.nl