de Zen-leraar en de Professor
Een Japanse leraar ontving eens bezoek van een professor, die iets over Zen wilde weten. De professor, een wetenschapper en filosoof, had zeer veel kennis in huis op velerlei gebied, en wilde nu zijn kennis verrijken met de inzichten van Zen.
De leraar serveerde thee, terwijl de professor al direct begon met een vuur van vragen… over de feiten van Zen, over het wetenschappelijk bewijs van het effect, over de oorsprong en geschiedkundige achtergrond…De leraar schonk het kopje van zijn gast vol, zonder op te kijken, met alle aandacht bij het inschenken… hij hield echter niet op met inschenken toen de kom vol was.
De professor keek toe hoe het kopje overliep, tot hij zich niet meer kon inhouden en zei: ‘U ziet toch het kopje is al lang vol, er kan niets meer bij!’ riep hij uit.
‘Kijk, jij bent net als dit kopje,’ zei de leraar ‘vol van je eigen opvattingen, kennis en bespiegelingen. Benieuwd naar nieuwe kennis en feiten… maar hoe kan ik je iets over Zen bijbrengen, hoe kan ik je iets bijbrengen over stilte en meditatie als je alleen verblijft in je hoofd, gretig op zoek naar kennis, feiten en bewijzen, terwijl wat je hier vindt de oefening in ervaring is, uit het ‘hoofdkantoor’, in je wezen… Hoe kan ik je iets bijbrengen als je niet eerst zelf ruimte maakt, voorbij de kennis wil kijken, leeg wordt’
Voorbij kennis, verblijvend in leegte en vertrouwen is de ruimte voor ervaren:
ervaren om te ontdekken dat ervaringen gekleurd kunnen worden door automatismen, herinneringen en reflexen, door overtuigingen…
Daar voorbij is de vrijheid, de leegte, ruimte om wat zich voordoet vol-ledig te ervaren.
De intuïtieve geest is een godsgeschenk,
en het rationele verstand is een dienaar.
Wij hebben een maatschappij geschapen
die de dienaar vereert
en het geschenk is vergeten.
Albert Einstein.
Herwoord in het licht van universele zingeving, Jan Weeda.
Bron: o.a. ‘de zinnige zaak’, zinnige verhalen.
Ga hier naar de blog: Leegte, valkuil en Ruimte
Lees ook: Een kom thee, een eenvoudig ritueel