De kleur van de dauwdruppel
Na maanden van onrust en strijd over woorden, de leer, over Waarheid in de kloostergemeenschap, verzamelde de abt op die vroege wintermorgen de 7 onruststokers rond een jonge hazelaar. De zon stond nog laag, en straalde in de heldere lucht. Aan de takken van het jonge boompje hingen dikke dauwdruppels. De 7 monniken vormden als gevraagd een kring rond de boom.
‘We zijn hier samen, niet om in discussie te gaan, maar om in stilte elkaar te horen, sprak de Abt, ‘Richt je blik op een van de druppels aan de takken van deze boom. En jij, als eerste Ajahn, vertel me welke kleur heeft de druppel?’
De Monnik zei ‘Rood’, vervolgens zei de tweede ‘Oranje’. ‘Geel’ zei de derde. ‘Groen’ zei de vierde. ‘Blauw’ zei de vijfde. ‘Paars’ zei de zesde. De zevende zei tenslotte Violet te zien. Onrust in de kring was voelbaar. Omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die zelf hadden gezien, waren ze verbaasd over de verschillen. De Abt liet hen vervolgens enkele keren een plaats op schuiven in de kring, met opnieuw de vraag: wat zie je? Door het veranderde standpunt, maar ook doordat de zon wat hoger stond, zag ieder vanaf de volgende plek weer iets anders dan zijn voorganger. Het leek of er een rust in de groep neerdaalde, het begon door te dringen dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken. Uiteindelijk namen ze hun oorspronkelijke plek weer in. Met de veranderede stand van de zon kaatsten ook daar heel andere kleuren terug dan die ze aanvankelijk hadden gezien.
‘Wat je gezien hebt, was waarheid noch onwaar, het was een feit vanuit jouw standpunt in de kring, met de stand van de zon op dat moment en de vorm van de druppel. De spiegeling in de druppel was de enige constante.’ zei de Abt, ‘Elk van jullie zag een ander aspect van het totaal, van het spectrum van witlicht dat -gebroken door het prisma- laat zien dat het alle kleuren van de regenboog bevat. Samen maakten jullie een compleet beeld. Zo geven jullie samen, ieder vanuit een eigen standpunt, soms een helder licht dat iemand bijschijnt op zijn pad, een completer beeld van de werkelijkheid. Een werkelijkheid die altijd in beweging is, die steeds wat anders brengt en iets anders van ons vraagt. Als iemand je raad vraagt of een inzicht wil delen en toetsen, begin dan met luisteren. Als je hebt geluisterd en je denkt iets te kunnen meegeven, laat dan hulpvaardigheid je woorden sturen. Weet dat wat je te vertellen hebt geen absolute waarheid is, het is je inzicht van dat moment, ook gevoed door je geschiedenis, door waar je vandaan komt, waar je nu bent, door je levensfase en waar je naar toe wilt… Sluit uiteindelijk af met de vraag: ‘brengt dit een beetje licht op je pad?’.
Stil verlieten de monniken de kring om hun plek in de gemeenschap weer in te nemen.
Traditioneel verhaal, vrij her-woord in het licht van universele zingeving, Jan Weeda.
Als dit verhaal inspireert en elders bij kan dragen: fijn als je het deelt. Het helpt ons in ons werk als je dan de bron -onze site en blogs- vermeldt.
Foto: Sergei Spas, pixabay