Verbonden… ‘ik ben omdat wij zijn’.
Als je de druppel opgeeft, krijg je de zee.*
We vergeten gemakkelijk hoe we in het dagelijks leven elkaar -vaak onbewust- helpen en nodig hebben. Het is wonderlijk hòe we op groeien en dàt we op groeien met de wet van de jungle: winnen of verliezen, eten of gegeten worden. Presteren en slagen in het leven, werken in competitie… we krijgen het met de paplepel ingegoten. Het wakkert ook direct survival gedrag aan, samen met bijvoorbeeld gehechtheid aan identiteit**. En zo vergeten we dat we ‘samen zijn’. We vergeten hoe we in het dagelijks leven elkaar -vaak onbewust- nodig hebben en helpen. Denk aan alle diensten waar we als vanzelfsprekend gebruik van maken: van bakker, buschauffeur tot huisarts en meer. En de prestaties die we leveren in familie, gezin of werk zijn meestal alleen mogelijk door wat anderen voor je en met je deden. Zo maken we -ieder met zijn eigen talent en mogelijkheden- een geheel. Ondertussen groeien we op met een vaak meedogenloze competitie:
We leven alsof we een tijger berijden…
te bang om van zijn rug te vallen en niet in staat er op te blijven zitten.***
Prima om ‘ergens voor te gaan’, geen misverstand daarover. Een ‘positieve intentie’, de wens ‘het goed te doen’, zijn behulpzaam en geven energie. Het kan je verheffen boven wat je dacht te kunnen. Maar ‘de beste’ moeten zijn is wat anders. Dat maakt eenzaam. Het maakt onhandig met de fouten die we onvermijdelijk maken. We verbergen ons falen en etaleren onze successen. We sluiten ons af met dat wat niet lukt. En zo verliezen we onze kwetsbaarheid en verharden we. Hard voor ons zelf verliezen we het hart voor de ander.
Het is behulpzaam je te realiseren dat we ook in onze successen verbonden zijn met elkaar. We kunnen de eerste zijn doordat er ook mensen de rol van 2e, 3e enzovoorts nemen. We kunnen presteren door wat we hebben ontvangen van wie er voor ons waren en wie met ons zijn. En zo vind je verbonden een weg met ‘doen wat je kunt’, in plaats van streven naar de eenzame plaats van ‘de beste’.
In het ontwikkelen van bewustzijn van ‘verbonden zijn’, elkaar nodig hebben, verzachten we. Uiteindelijk gaat de levensweg van afhankelijkheid langs het streven naar onafhankelijkheid om tenslotte uit te komen bij het bewustzijn van wederzijdse afhankelijkheid, betrokkenheid en verbonden zijn. Dat bewustzijn ontwikkelen we bijvoorbeeld door onszelf te bevragen:
Durf je geven wat je hebt en kan, kan je ontvangen en bovenal: durf je kwetsbaar zijn, mag je falen?
Je levert je bijdrage met wat je kunt, in je gezin, familie, met je werk… en wat gebeurt er als je je bijdrage niet meer kunt leveren? Hoe voelt dat? Wat als dat wat je te geven hebt niet meer kan worden ontvangen? En kun jij ontvangen, of realiseer je je wat je allemaal ontvangt?
Langzamerhand leren we zo te geven zonder ons te verheffen en te ontvangen zonder vernederd te zijn.****
Van ergens komt graan, met zorg geteeld, naar een bakker die je brood bakt, er is een huisarts die je bij staat op momenten dat het nodig is, er zijn vrienden die naar je luisteren als het even moeilijk is… er zijn mensen die je kleding produceren, er worden groenten voor je geteeld, En jij? Jij hebt een luisterend oor voor de mensen om je heen, je bent blij als je je talenten kunt inzetten voor anderen. En soms raak je de weg kwijt als je verdwaald raakt in bijvoorbeeld ‘de beste zijn’ of ‘meer willen’.
Het is een wonderlijk automatisme waarmee we elkaar tekort doen en eenzaam maken. Een automatisme dat we moeten leren kennen om het te kunnen achter laten.
Dat is waar we aan werken, dat is waar we mee bezig zijn. Voortgaand, samen onderweg, ieder op zijn eigen wijze, groeien we in de wetenschap van het Afrikaanse begrip UBUNTU:
‘Ik ben omdat wij zijn’.
Oefening:
Stel jezelf de volgende 2 vragen:
-Wat maakt me eenzaam?
-Wat helpt me te verbinden?
Neem rustig de tijd en schrijf de antwoorden uit.
Kijk vervolgens gedurende een week dagelijks, aan het einde van de dag naar deze antwoorden. Stel je dan terugkijkend op de dag deze vragen:
Wanneer voelde ik me vandaag alleen?
Wanneer voelde ik me vandaag verbonden?
We oefenen in de workshop met een meditatie op verbonden zijn.
Het is een oefening om te ervaren eerder dan uit te schrijven en te lezen. Je bent welkom!
Daarnaast worden verschillende verhalen meegegeven zoals ‘jij hebt ook gewonnen hoor papa!’
*Gebaseerd op Rumi.
**Lees hier meer.
***Anonieme quote uit de Bahá’i.
****Gebasserd op Hans Korteweg ‘nog vele jaren’.